مقایسه و ارتباط بین سبک های دلبستگی با سازگاری اجتماعی درمیان دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های دولتی شهر تهران

دلبستگی پیوند عاطفی و رابطه ایی نزدیک با افراد خاص و احساس ایمنی بیشتر در حضور این افراد است .اگر فرد نتواند در کودکی پیوند عاطفی با مراقب خود برقرار کند ،در بزرگسالی قادر به برقراری رابطه با دیگران نخواهد بود و مستعد مبتلا به مشکلاتی هم چون سازگاری خواهد بود. هدف از بررسی حاضر،رابطه سبک های دلبستگی و سازگاری اجتماعی بود.جهت بررسی فرضیات طرح پژوهش که پس رویدادی و از نوع علی مقایسه ایی بود. 300 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران،شهید بهشتی،و علامه برای مطالعه انتخاب شدند.روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایی بود.به این صورت که از میان دانشگاه های دولتی شهر تهران،سه دانشگاه تهران،شهید بهشتی و علامه به صورت تصادفی انتخاب شدند.سپس تعداد دو دانشکده از هر دانشگاه و از هر دانشکده ،دو رشته و از هر دو رشته دو کلاس به صورت تصادفی برای مطالعه برگزیده شد. ابزار پژوهش دو پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان و سازگاری اجتماعی بود. نتایج نشان داد که میان سبک های دلبستگی ایمن و سازگاری اجتماعی رابطه مثبت وجود دارد و میان سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی رابطه وجود ندارد.هم چنین بررسی نشان داد که میزان سازگاری اجتماعی در سه سبک دلبستگی ایمن،اجتنابی ،دوسوگرا متفاوت است.